Gepest

Aan mijn pesters en de meelopers,

Ik schaam me.

Ik schaam me, omdat ik mij heb laten beledigen, kleineren.
Ik schaam me, omdat ik mij heb laten buiten sluiten, mij heb laten verraden.
Ik schaam me, omdat ik over mij heen heb laten lopen.
Ik schaam me, omdat ik mij zo heb laten behandelen door jou.

Het is 5 jaar geleden. Uit het oog, uit het hart zou je zeggen. Maar niks blijkt minder waar.
Tot nog niet zo lang geleden wilde ik niet naar bepaalde plekken, omdat ik geen zin had om jou tegen te komen. Ook ben ik onzeker als mensen smoezen in gezelschap. Ik ben dan bang dat het over mij gaat.

Grotendeels heb ik de gebeurtenissen verdrongen.

Wat ik mij nog wel goed kan herinneren is dat ik niet meer naar school durfde.
Ik zat 's ochtends op de fiets met pijn in mijn buik. Ik vroeg mij af wat er zou gaan gebeuren.
Het liefst ging ik nooit meer naar school.

Na schooltijd bleef ik langer in het gebouw. Ik keek uit het raam of jullie weg waren. Het gebeurde namelijk regelmatig dat de uitgang van het schoolplein geblokkeerd werd, zodat ik er niet langs kon. Daar stond ik dan, met mijn fiets. Jullie deden net alsof ik er niet was en bleven staan waar jullie stonden.

Ik werd nooit gekozen met gym.
De deur van de kleedkamers werden op slot gedaan, zodat ik mij niet om kon kleden.

Blijkbaar was het grappig om mijn tas te verstoppen.

Wat ik ook nog weet is dat ik mijn spreekbeurt hield. Ik keek naar jullie ruggen, want die hadden jullie mij toegekeerd. Jullie waren met van alles bezig, behalve met het luisteren naar mij. En de lerares? Die zat er bij en keek ernaar.

Ik wist niet welke houding ik aan moest nemen. Bij wie ik moest staan in de pauze. Wat ik ook deed, ik werd toch belachelijk gemaakt.

Het was een kleine school. Iedereen wist wat er gaande was, maar niemand deed iets. Dat neem ik de school kwalijk.

De opmerkingen, blikken en het gelach. Opeens wordt het weer helder. Maar vooral mijn machteloosheid voel ik weer.

Ik vraag mij af waarom jullie dit hebben gedaan. Misschien deden jullie het, omdat jullie bang waren om zelf gepest te worden. Je hebt gelijk, dat wil je niet. Maar dat geeft je nog niet het recht om mij op deze manier te behandelen.

Ik weet dat ik zelf ook geen heiligboontje ben geweest. Ik heb ook bewust mensen gekwetst. Alleen heb ik, in tegenstelling tot jullie, wel het lef gehad om mijn excuses aan te bieden.

Ik loop weer met mijn hoofd omhoog en ik durf weer te zijn wie ik ben.
Ook weet ik dat ik mij niet hoef te schamen, maar jij voor jouw gedrag.

Wie de schoen past, trekt hem aan.

Ellie