Liefde, wat ben jij mooi!

Het is donker.

Ik hoor een zware, rustige ademhaling.

Ik tast in het duister naar het licht.

Hij draait zich om, kijkt mij wat verward aan en gaat weer verder slapen. 

Ik kruip tegen hem aan, wat is hij lekker warm!

Ik krijg een fijn, vertrouwd gevoel van binnen.

Ik betrap mezelf op een glimlach en ik realiseer mij dat ik gelukkig ben. 

Liefde, wat ben jij mooi!

Spin Sabastiaan

Heb jij dat artikel ook gelezen?

Dat artikel dat gaat over steeds groter wordende spinnen?

Niet?

Hier een paar regels uit het artikel (www.nieuwsblad.be)
'' Britse experten waarschuwen dat onze achtpotige vrienden nu ook groter worden dan gemiddeld. Door het mildere weer van de afgelopen weken zijn er meer kleine insecten waarmee de spinnen zich kunnen voeden. Voorlopig blijven ze in hun web zitten, maar als binnenkort de herfst invalt en de temperaturen dalen, zullen er grote volgroeide spinnen binnenshuis een schuilplaats zoeken.''

Ik kreeg bij het lezen van dit artikel bijna een paniek aanval. Kunnen die beesten nóg groter worden?

Er begon spontaan een stem in mijn hoofd een paar regels uit een lied van Frank Boeijen te zingen: ''Zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet waar is.''
Dit alles met bijpassende muziek uiteraard.

Op één of andere manier ben ik echt bang voor spinnen. Die kleintjes kan ik opzich nog handelen, maar die grotere, dikkere,harige zwarte 'Sabastiaans' zorgen er iedere keer weer voor dat ik in paniek raak en mij niet veilig voel in mijn eigen huis.

Als ik één gespot heb dan heb ik alleen nog maar oog voor dat beest.
Sprint hij naar mij toe? Gaat hij me aanvallen? Waar gaat hij heen?
Maar boven alles: is er hulp in de buurt om dit beest uit te roeien? (dat ga ik écht niet zelf doen!)

Als ik een spin zie, dan verstijfd mijn lichaam.
Mijn ogen worden groot, mijn ademhaling stokt en wordt vervolgens onregelmatig.
Mijn hart begint te bonken en ik krijg spontaan klotsende oksels.

Door een spin weet ik dat ik nog kan ademhalen in enge situaties, mijn hart het nog doet en dat mijn zweetklieren nog optimaal functioneren.
Maar als ik dat zou willen weten, ga ik wel naar de dokter.

Spinnen zijn groot, harig en snel. Ook zijn ze mijn huis binnen geslopen zonder mijn toestemming. (Kun je aangifte doen wegens huisvredebreuk? ;))

Mensen hoeven bij mij niet aan te komen met argumenten om spinnen minder eng te laten lijken.

''Het zijn nuttige beesten, ze eten vliegjes.''
Waarom is er dan een vliegenmepper op de markt gekomen? Spinnen voeren blijkbaar hun taak niet goed uit, want anders was er geen behoefte aan een vliegenmepper.

Volgende argument alstublieft.

''Spinnen zijn banger voor jou, dan jij voor hen.''
Waarom zitten ze dan je aan te staren met die enge oogjes? Waarom hebben ze het lef om in mijn huis te komen? Als ze echt bang voor mij waren, waren ze wel gillend weg gerend als ze mij zagen. En dat doen ze niet, het zijn terroristen in hart en nieren.

Nee, mij kun je niet wijsmaken dat spinnen iets goeds hebben. Dus Sabastiaan, is jouw leven je lief? Wandel mijn huisje maar voorbij! :)

Onvoorwaardelijke liefde

Als ik bedenk dat het bijna 9 jaar geleden is dat papa overleden is, schrik ik.

9 jaren, zo lang alweer? Zo veel gebeurt en mee gemaakt.

 

Ik kan mij nog goed herinneren dat ik vlak na papa zijn overlijden dacht: hoe moeten we in godsnaam verder zonder jou? Dat kan ik toch niet?

 

Er zit blijkbaar toch een kracht in mij (ons) om door te gaan. Vallen, opstaan, vallen en weer opstaan.

 

Wat heb ik mij op momenten machteloos, boos en verdrietig gevoeld.

Waarom hij?

Wat hebben wij misdaan dat papa ons niet mag zien opgroeien?

Wat hebben wij misdaan om vanaf onze 15e en 11e levensjaar zonder vader door het leven te moeten gaan?

Wat hebben wij misdaan dat mama al zo vroeg weduwe is geworden en achter bleef met 2 puberdochters? 

 

Soms was ik jaloers op mensen uit mijn klas als ik hoorde dat ze hun vader gingen vragen om te helpen met huiswerk.
Of als ik zag dat een vader zijn dochter aan het knuffelen was.

Ik wilde zelfs ruzie met papa  maken over het opstap gaan, jongens. Want als we ruzie konden maken, dan was hij er tenminste nog.

 

Ik zou zo graag willen horen hoe hij tegen mijn beslissingen aankijkt.

 

Allemaal mijlpalen: diploma uitreikingen, behalen van rijbewijs, samen wonen. Misschien in de toekomst trouwen, allemaal zonder jou, lieve papa.

 

Wat heb ik een respect voor mijn moeder. Opeens stond ze er alleen voor, maar ze gaf en geeft zich voor de volle 100% voor ons. Mama werd op 11 september 2005 vader en moeder in 1. Niks komen wij tekort.
Mama zorgde dat alles bleef draaien, het huishouden, financiën, dat Ilse en ik naar school en paardrijden  konden, alles!

Op dat moment stond ik er nooit bij stil, maar wauw wat vind ik dat knap!
Ik ben blij, dat jij mijn mama bent.

 

Samen met zijn 3en zijn we het gevecht aan gegaan. We zijn een eenheid geworden die ervoor gezorgd heeft dat we alle 3 er nog staan. (En natuurlijk door alle andere lieve mensen om ons heen.)
Gesprekken met Ilse, knuffelen  met Ilse, gewoon door aanwezig  te zijn heeft ze mij er doorheen geholpen. Zo trots en blij met zo'n super zus. 

 

Onvoorwaardelijke liefde.

 

Ik merk dat de rouw een heel proces is. Je komt in een achtbaan  van emoties en gebeurtenissen terecht.
Ik denk dat ik nu op een punt in mijn leven sta dat ik het zwaarste van dit proces heb overleefd. (Het voelt soms letterlijk als overleven.)
Bijzondere momenten zijn moeilijk, maar dat zal altijd zo blijven.
 

Ik probeer nu het positieve er uit te halen. 

Ik weet door deze situatie wie echte vrienden zijn, hoe het voelt om in een diep dal te zitten en hoe het voelt om er weer uit te klimmen. Ik weet dat ik veel aan kan in het leven. En ik weet dat ik het ontzettend getroffen heb met mijn familie.   

 

Wat ik van mama heb geleerd en ik graag aan jou mee wil geven: zorg dat je nooit afhankelijk van iemand wordt. Zorg dat je altijd jezelf kunt redden, want je weet maar nooit hoe dingen lopen in het leven.

 

"Je hebt geen idee hoe sterk je bent, tot sterk zijn de enige optie is. "

Hemmeltied

Laatst waren Wim en ik allebei thuis.  Ik zat te chillen op de bank, Wim kwam naast mij staan, sloeg zijn handen in elkaar en zei: "zo, en nu is het hemmeltied."

 

Ik schoot in de lach. Hemmeltied? Wat is dát nou weer?

 

Bijzonder hoe snel je zelf een betekenis aan een woord geeft als je de echte betekenis nog niet kent.

Ik dacht namelijk dat dit een benaming was voor een romantisch iets, dat het een soort van paringsdans is ofzo! (Mijn god, dat  ik hier eerlijk voor uit durf te komen.) 

Toen ik me daar een beeld bij had gevormd moest ik heel hard lachen. Stel dat "hemmeltied" wel die betekenis had, dan had Wim dat wel heel subtiel en romantisch gebracht!

 

Nee, hemmeltied heeft niks met romantiek of een paringsdans te maken.

 

Nou ja..

 

Als je met je billen sexy aan het swingen bent terwijl je de wc aan het poetsen bent, wie weet wat het voor een  gevolg heeft!
Of als je onder het stoffen je partner met de plumeau  kietelt, wie weet wat er dan nog op je pad komt!

 

Iedere keer als ik het huis aan het poetsen ben moet ik lachen in mezelf.
Het is weer hemmeltied!