vrijdag 17 maart 2017

Vogelvoer

Als ik mij aankleed geef ik mezelf op mijn donder: "Je moet de kleding niet zo heet wassen." Vervolgens grinnik; "Van 30 graden krimpen je broeken écht niet hóór!"

Mijn figuur, het blijft een dingetje. Het ene moment ben ik lekker bezig en hoef ik mijn buik niet in te houden als ik de knoop van mijn broek dicht doe, het andere moment moet ik rekken en strekken om dat verdomde lapje stof bij elkaar te binden.

Sommige mensen die je spreekt over een 'strak figuur' zeggen: "Alles draait om balans."
Balans? Hoe dan? In je ene hand een brok chocolade en in je andere hand een wortel?

Één dag snoepen en vervolgens weer verder gaan met 'gezond leven.' 


Stilte. Juist ja...

Eet ik iets 'verkeerds', dan vraagt (Schreeuwt. Dwingt. Manipuleert) mijn lichaam om meer. Er zijn óók momenten dat ik heel goed van eten af kan blijven. Heus. Die momenten koester ik. ;)

Er bestaan ook mensen die denken dat het goed is om als een vogel te leven. Ik zag laatst nog zo iemand in de winkel. Er lagen allemaal producten in haar karretje die bij #healthyfood, #fitgirl passen. Jak. Ik kreeg spontaan jeuk. En een beetje jaloezie,misschien. Waar halen die vogelvoeretende mensen de discipline vandaan?
 

Ik heb zojuist besloten dat ik de vogels aankomende winter niet ga bijvoeren. Straks heb ik die vrouw uit de winkel bij mij in de tuin te dineren! 

''Een tuintafel voor twee alstublieft.''

Ellie




maandag 13 maart 2017

Bezinning

Op mijn geboortekaartje staat: "Een stille wens werd een diep verlangen."
Van deze woorden spat liefde af en laten zien hoe welkom ik was.

Mijn moeder heeft mij gedragen, ik voelde mij zó prettig in haar buik dat ik wat langer bleef zitten dan de uitgerekende datum. Lekker warm, dichtbij mama.

Laatst hebben we filmpjes van vroeger gekeken. Deze lagen onder een laag stof, omdat wij zelf niet wisten hoe we deze konden afspelen. Inmiddels zijn de beelden op DVD gezet.

Via de beelden gingen we de geschiedenis in. Ik zag mezelf als baby, peuter en kleuter. Wat ik altijd wel wist en gevoeld heb, werd op de tv bevestigd. Wat werd ik vól liefde behandeld door mijn familie. De knuffels, kusjes en liefdevolle blikken waren in overvloed aanwezig. Ik voel mij bevoorrecht dat ik in dit warme nest terecht gekomen ben.

Vanaf mijn 17e ging ik regelmatig stappen in Groningen. We gingen minimaal 1 keer per week. We feestten de hele nacht, ik genoot met volle teugen. Wat een vrijheid! We namen de laatste bus naar huis en gingen dan onze roes uitslapen.
Ik vond het heel normaal dat mijn moeder dit goed vond.

Ik heb er nooit bij stil gestaan dat zij soms nachten wakker heeft gelegen, zich zorgen lag te maken of het wel goed kwam met haar 'kleine meid' in de grote stad. Of ik wel heel thuis kwam, of er niks gebeurde onderweg etc.

Ik heb mij nooit gerealiseerd hoe sterk mijn moeder eigenlijk is. Dat zij mij de wereld zélf heeft laten ontdekken, ze kon er óók voor kiezen om dit niet te doen. Maar ze deed het wél en hier heeft zij haar eigen gevoel en zorgen voor opzij gezet.

Bijzonder dat ik dit niet besefte op dat moment..

Mama heeft mij mijn eigen keuzes laten maken, óók wanneer zij er niet achter stond. Op deze manier heb ik geleerd om mijn eigen pad uit te stippelen en dat je onderuit kan gaan. Als ik gevloerd lag, was ze er. En dat zal ze altijd zijn.

Ik leef mijn eigen leven en daar speelt mijn moeder een grote rol in. Ik ben blij en dankbaar met haar opvoeding en kracht.

Bedankt mam.❤