woensdag 26 oktober 2016

Zwarte Pieten discussie

Ik zie mezelf nog zitten. Ik was een klein meisje, ik gok een jaar of 5. Mijn blonde haren waren samengebonden tot een staart. Ik zat op mijn knietjes voor de salontafel, met een groot boek. De bladzijden roken zo lekker! Pagina's vól met speelgoed, en het mooiste was: ik mocht  aanvinken wat ik wilde hebben. Uiteraard was er een budget, want Sinterklaas moest alle kinderen van cadeaus voorzien. Ik wist, dat als dit boek in de brievenbus was gekomen, er een prachtige tijd was aangebroken. Het zorgde dat ik kriebels in mijn maag kreeg.
 

In deze periode keek ik graag naar het Sinterklaasjournaal. Het was iedere keer weer afwachten wat de goedheiligman en de pieten hadden beleefd. Fantastisch! Met een bakje pepernoten zat ik dan heerlijk voor de tv te knabbelen.
 
Vanaf 2013 is de pietendiscussie al aan de gang. Als er niets beters is om je druk over te maken, dan begrijp ik dat je naar dingen gaat zoeken om tegen aan te schoppen.  Helaas zijn er genoeg onderwerpen die onze zorgen verdienen. 
 
Ik denk dat als je lang genoeg zoekt, je altijd wel iets vindt dat negatief is. Dat is voor mijn gevoel óók met deze discussie gebeurd. Het is mogelijk dat in het ververleden Sinterklaas en de Pieten te maken hebben gehad met slavernij. In het heden is dit totáál niet aan de orde. Waarom oude koeien uit de sloot halen? Belangrijk is het hier en nu. Er is zoveel ellende op de wereld. Waarom dan júíst een kinderfeest proberen te ruïneren?
 
Wat ik óók niet begrijp, is dat er tientallen jaren voorbij zijn gegaan waarin het sinterklaasfeest gevierd wordt. Als het de mensen zó aan het hart gaat, waarom komen zij pas in 2013 met alle ophef? 
 
Als ik aan 5 december denk, dan denk ik aan: gezelligheid en saamhorigheid. Racisme en slavernij zijn nog nooit in mij op gekomen! Ik moet eerlijk toegeven dat ik teleurgesteld ben dat dit onderwerp zó blijft leven.
 
Ik heb altijd met volle teugen van de 5decembertijd genoten. Nog steeds heeft het mijn interesse. Ben ik hierdoor een slecht mens? Nee. Ben ik racistisch? Nee.
 
Sinterklaas en zwarte Piet horen bij elkaar. Het is een traditie.
 
Leven en laten leven.
 
Afbeeldingsresultaat voor zwartepiet

maandag 24 oktober 2016

Ik mis de warmte van jouw vleugels

Eigenlijk wilde ik de deur niet uit vanavond. Ik wilde in mijn huispak op de bank zitten mét een dekentje over mij heen. Een kop thee erbij, lekker niks doen. Gezien ik je beloofd heb dat ik mijn sociale netwerk blijf onderhouden, heb ik mij omgekleed en ben ik vertrokken.
 
Soms wou ik dat ik íets lakser was in het nakomen van mijn afspraken..
 
Als ik langs het raam loop, zie ik mensen in de woonkamer zitten. Ik hoor gelach. Mijn benen worden zwaar en ik merk dat mijn snelheid afneemt.

Ik heb het altijd vervelend gevonden om alléén een ruimte binnen te gaan. Sinds je er niet meer bent, is het erger geworden. Jíj liep altijd met mij onder jouw vleugels een vertrek binnen. Ik vond het bijzonder dat jij zo zelfverzekerd in het leven stond.
 
Ik haal diep adem en loop de woonkamer binnen. Het is normaal dat mensen naar je kijken als je binnen komt, maar nu lijkt het of iedereen naar de lege plek náást mij staart. Ik voel mij kwetsbaar. Naakt.
 
Lieve woorden komen mijn kant op en ik begin te ontspannen.
 
Ik heb een leuke avond en ik ben blij dat ik mijn belofte aan jou ben nagekomen. Ik ben mij er van bewust dat ik geluk heb met deze lieve mensen om mij heen.
 
Wanneer ik terug naar huis loop krijg ik wéér een naar gevoel in mijn maag. Het is donker en stil in mijn onderkomen. Bij de gedachte dat ik in het begin van de avond de deur niet uit wilde, moet ik grinniken.
 
Het is ook nóóit goed. :)