Zo had ik mij het oud worden niet voorgesteld

Hier zit ik dan, op de bank. Ik heb het koud en ik ben blij dat de dag grotendeels voorbij is. Ik heb trek, maar geen zin om te koken. Waarom zou ik? Het eten smaakt mij niet meer en alleen eten is niks aan.

Ik denk terug aan hoe het vroeger was. Het hele huis zat vol en ik stond te zwoegen in de keuken. Wat genoot ik daarvan! Zorgen dat er lekker eten op tafel kwam en regelen dat  niemand iets te kort kwam. Wat voelde ik veel liefde en geluk.

Het samen zijn, één grote familie. Maar vooral mijn partner die toen nog vol in het leven stond. Zijn liefde en aanhalingen, ik voel het nog steeds.
Ik ervaar gemengde gevoelens op dit moment: warmte door zijn liefde en verdriet door het gemis.

Mijn man, die beloofd had om nooit bij mij weg te gaan, heeft mij in de steek gelaten. Ik zie de blik in zijn ogen toen hij stierf nog voor me. Net alsof hij zeggen wou:"het spijt me lieverd, maar ik ga tóch bij je weg."

Hij heeft mij prachtige kinderen gegeven en inmiddels ben ik al oma. Mijn (klein)kinderen hebben hun eigen leven en ik wil hen niet tot last zijn. Zij hebben het druk met school en werk, en zitten vast niet op mij te wachten...

Ik spoor mezelf aan om op te staan  en te zorgen dat ik wat eten binnen krijg. Ik loop naar de keuken en ik voel mij futloos. Ik pak maar een broodje, net zoals gisteren en eergisteren.

Ik mis de gezelligheid om mij heen. Je kan wel zeggen dat ik mij eenzaam voel. Bij het besef van mijn eenzaamheid voel ik de tranen komen en ze stromen over mijn wangen naar beneden. Zó had ik mij het oud worden niet voorgesteld...
Ik voel mij schuldig als ik soms de gedachte heb dat het leven voor mij niet meer hoeft.

Ik bedenk dan dat ik er van geniet als de (klein)kinderen er zijn. Ik moet mezelf dan inhouden om hen het hemd niet van het lijf te vragen, maar wat is het toch heerlijk om ze om mij heen te hebben! Heel even krijg ik dan het gevoel van vroeger weer terug; ik voel dan veel liefde en geluk.

Flitste er bij het lezen iemand door je hoofd waarbij deze situatie aan de orde kan zijn? Of iemand waarbij je dit juist wil voorkomen? Ga er heen, stuur een kaart, bel, zeg dat je van diegene houdt.

Je hebt geen idee wat jouw aanwezigheid met iemand kan doen.

Respect voor mensen in de agrarische sector

Je hebt het vast geroken, de geur van de eerste mest die op het land gekomen is.
Wat ging er door je heen? Dat je het vies vond? Dat je blij bent dat het alweer bijna lente is? Iets anders?
Er ging door mij heen dat de drukke periode voor de mensen in de agrarische sector er weer aan zit te komen.
Dat de mensen die passie voor het werk hebben weer los mogen. Die stoere mannen (en vrouwen) die soms zo blij zijn als een kind, omdat ze aan het werk zijn.

Mensen hebben vooroordelen: "Boeren zijn dom, boer zijn is toch geen vak, ze rijden veel te hard, nemen te veel mee op een wagen. "

Mensen met zulke vooroordelen vind ik juist dom. Weet jij een perceel te vinden in een gebied waar jij nog nooit bent geweest? Een TomTom geeft het heus niet aan hoor. Zie je het al voor je? "Aan de linker kant zie je het perceel van boer Harms, daar moet je zijn. "

En wat een lef hebben ze, die grote machines met aanhangers er achter. Ik moet er niet aan denken om die te besturen! Bij die gedachte krijg ik al paniek!

Als jij op kantoor zit merk je misschien dat het regen tegen het raam tikt. Wat er dan door jou heen gaat is: "shit, ik moet straks om 17.00 uur door de regen fietsen. "

Boeren zijn afhankelijk van het weer en die kunnen op het zelfde moment dat jíj baalt om door de regen te moeten fietsen, balen om zijn oogst die mislukt is. Een mislukte oogst kan heel veel euro's schade als gevolg hebben.
Begint er al een belletje te rinkelen waarom mensen zo "hard" rijden en "zoveel" meenemen op een wagen?

Jij krijgt standaard je loon op je rekening gestort, deze mensen proberen een deel van hun loon te redden op dat moment.

Om 17.00 uur stap jij op je fietsje en zie jij wel weer wat er morgen gaat gebeuren. In de agrarische sector stop je pas als je echt niet meer verder kan, bijvoorbeeld als het echt te donker is om iets te zien op het land. Ze komen om 22.00 uur thuis (als het niet later is), gaan eten, douchen en op bed. Om 6.00 uur weer aan de bak.
Lange dagen, korte nachten.

Vrijdag om 17.00 uur naar huis racen, omdat het weekend is?
Weekend? in deze periode mag je blij zijn als je de zondag vrij bent!

In deze periode zien Wim en ik elkaar weinig. Tuurlijk is het leuk om elkaar veel te zien, maar als ik hem zie genieten van het werk wordt het voor mij een stuk makkelijker om ermee om te gaan.

Ik probeer hem zoveel mogelijk te ontlasten, ik zorg er bijvoorbeeld voor dat zijn eten klaar staat als hij thuis komt, zo hoeft hij dat zelf niet meer te doen. Hij heeft geluk, maar er zijn genoeg mensen die 's avonds zelf nog wat in elkaar moeten flansen.

Wat ik wil zeggen is dat mensen veel te snel een oordeel klaar hebben over mensen in de agrarische sector. Kijk eens verder dan wat jij denkt te zien.

 Ik heb super veel respect voor deze mensen en ik ben trots dat mijn vriend dit  werk met zoveel passie doet!