Meestal kijk ik met lichte jaloezie naar dames die 'perfect' zijn opgemaakt. Perfect in de zin van: je ziet de make-up, maar ze is geen sinaasappel.
De verschillende kleuren oogschaduw lopen mooi in elkaar over, met een sierlijk lijntje eyeliner erbij. Wimpers mooi in de krul, wauw. Stiekem denk ik wel eens bij mezelf: "Dat wil ik ook kunnen!" Een ander stemmetje met zelfkennis fluit mij dan direct terug: "Doe maar niet,dat wordt niet wat."
Vandaag heb ik mijn zelfkennis genegeerd. Ik heb verschillende YouTube filmpjes bekeken. Meerdere dames probeerden mij vanuit hun huis te leren hoe ik de make-up 'simpel' kan aanbrengen. Er kwamen termen voorbij, waar ik nog nooit van heb gehoord. Ik begreep er niks van.
Toen stuitte ik op een filmpje voor 'beginners.' Ah! Kijk! Dat moet ik hebben, dacht ik. In 'Jip en Janneke taal' werd uitgelegd hoe je het beste je oogschaduw in elkaar over kan laten lopen. Ik dacht het te begrijpen en ben vol goede moed in mijn auto gestapt om oogschaduw en de andere benodigdheden te kopen. (Mijn make-up collectie bestond uit mascara, oogpotlood en eyeliner.)
Een beetje onwennig stond ik in de winkel. ''Voor welke kleuren zal ik gaan? Welk merk is goed?''
Thuis gekomen ging ik op bed zitten, daar had ik beter zicht dan in de badkamer. Ik had mijn 'lerares' van YouTube op mijn netvlies. "Dit moet ik toch óók kunnen?" En ik ging aan de slag.
Als een ware Picasso was ik mezelf aan het beschilderen, alleen bleef het gewenste resultaat uit. "Hmm. Als ik deze kleur aanbreng dan?" Ik smeerde door. Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat het hem niet ging worden. Ik besloot om mijn andere oog in te kleuren. Helaas werd óók deze niet helemaal wat het zijn moest...
Ik keek in de spiegel. Ik zag er uit als een meisje dat stiekem met het make-up tasje van haar moeder aan het experimenteren is geweest.
Teleurgesteld in mijn eigen creativiteit wilde ik mijn ogen bevrijden van de meerdere lagen 'plamuur.' Ik boende en ik boende, maar ik kreeg het er niet af! Blijkbaar heb ik -per ongeluk- kwaliteit spul meegenomen. Ook dát nog.
Toen ik weer een blote billen gezichtje had, hoorde ik iets fluisteren. Het was mijn zelf kennis.
Hij fluisterde: "Zie je wel?"
Ellie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten