donderdag 26 februari 2015

Zo had ik mij het oud worden niet voorgesteld

Hier zit ik dan, op de bank. Ik heb het koud en ik ben blij dat de dag grotendeels voorbij is. Ik heb trek, maar geen zin om te koken. Waarom zou ik? Het eten smaakt mij niet meer en alleen eten is niks aan.

Ik denk terug aan hoe het vroeger was. Het hele huis zat vol en ik stond te zwoegen in de keuken. Wat genoot ik daarvan! Zorgen dat er lekker eten op tafel kwam en regelen dat  niemand iets te kort kwam. Wat voelde ik veel liefde en geluk.

Het samen zijn, één grote familie. Maar vooral mijn partner die toen nog vol in het leven stond. Zijn liefde en aanhalingen, ik voel het nog steeds.
Ik ervaar gemengde gevoelens op dit moment: warmte door zijn liefde en verdriet door het gemis.

Mijn man, die beloofd had om nooit bij mij weg te gaan, heeft mij in de steek gelaten. Ik zie de blik in zijn ogen toen hij stierf nog voor me. Net alsof hij zeggen wou:"het spijt me lieverd, maar ik ga tóch bij je weg."

Hij heeft mij prachtige kinderen gegeven en inmiddels ben ik al oma. Mijn (klein)kinderen hebben hun eigen leven en ik wil hen niet tot last zijn. Zij hebben het druk met school en werk, en zitten vast niet op mij te wachten...

Ik spoor mezelf aan om op te staan  en te zorgen dat ik wat eten binnen krijg. Ik loop naar de keuken en ik voel mij futloos. Ik pak maar een broodje, net zoals gisteren en eergisteren.

Ik mis de gezelligheid om mij heen. Je kan wel zeggen dat ik mij eenzaam voel. Bij het besef van mijn eenzaamheid voel ik de tranen komen en ze stromen over mijn wangen naar beneden. Zó had ik mij het oud worden niet voorgesteld...
Ik voel mij schuldig als ik soms de gedachte heb dat het leven voor mij niet meer hoeft.

Ik bedenk dan dat ik er van geniet als de (klein)kinderen er zijn. Ik moet mezelf dan inhouden om hen het hemd niet van het lijf te vragen, maar wat is het toch heerlijk om ze om mij heen te hebben! Heel even krijg ik dan het gevoel van vroeger weer terug; ik voel dan veel liefde en geluk.

Flitste er bij het lezen iemand door je hoofd waarbij deze situatie aan de orde kan zijn? Of iemand waarbij je dit juist wil voorkomen? Ga er heen, stuur een kaart, bel, zeg dat je van diegene houdt.

Je hebt geen idee wat jouw aanwezigheid met iemand kan doen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten