Ik ben een mens!

Gisteren kwam ik op Facebookpagina van iemand.

Ik kwam daar alleen maar "Ik ben óóó zo gelukkig" dingen/foto's tegen, zoals: uiteten met m'n lief, drankje doen met vriendinnetjes, vakanties, shoppen, weer een foto samen met vriend en een houding van "zie ons gelukkig zijn."

 

Ineens bekroop mij het gevoel van onzekerheid.

Doe ik wel genoeg leuke dingen? Lach ik wel genoeg? Ben ik wel leuk genoeg?

 

Ik heb wel eens gehoord dat mensen alleen maar positieve dingen op Facebook zetten en de negatieve dingen achterwege laten zodat het lijkt dat zij het "perfecte" leventje hebben.
Eigenlijk creëren ze een beeld dat niet realistisch is.

Ik ben er over na gaan denken en ben tot de conclusie gekomen dat ik daar niet aan mee wil doen.

Ik ben normaal (nouja...als je verder leest denk je daar misschien anders over.) en daar ben ik trots op. Ik ga mij niet mooier, gelukkiger voordoen dan dat ik ben!
Wat is er mooier dan lekker jezelf te  kunnen zijn?

 

Met trots wil ik jou meedelen dat ik wél  een mens ben! Ik heb gevoel en ik heb bijzondere trekjes. (Respect voor Wim dat 'ie het zo lang met mij volhoudt.)

* Soms ben ik onzeker, verdrietig, chagrijnig en niet vooruit te branden.

* Ik kan 10x de zelfde film kijken en om het zelfde stukje huilen/lachen.

* Als ik een liedje helemaal mee kan zingen, dan voel ik mij stoer.

* Ik maak er een sport van om zo goedkoop mogelijk te tanken.

* Na een (vr)eetbui beloof ik mijzelf iedere keer weer om op dieet te gaan. 

* Als ik boodschappen ga doen deel ik mijn lijstje in op de route van de winkel.

* Ik lach om mijn eigen grappen. (Geef mij is ongelijk ;)) 

* Ik kom het beste tot mijn recht bij mensen waar ik mij goed bij voel.

* Ik houd van een feestje, maar ik vind het ook heerlijk om alleen te zijn.

* Ik smelt als ik oude mensen  hand in hand zie lopen.

* Ik ben eerlijk en ik verwacht dat ook van een ander.

* Ik vind het fijn als ik weet wat ik aan iemand heb, waarom zou ik mezelf dan leuker/ beter voor doen dan dat ik ben?

 

..Oké, nu heb ik het gevoel dat ik half naakt op internet sta..

Het komt soms een beetje op mij over dat Facebook een wedstrijd is: wie doet de leukste dingen? Wie lijkt het gelukkigst?
Ik denk dat de mensen die het meeste de nadruk leggen op het gelukkig zijn, het eenzaamste zijn.

Als je jezelf niet accepteert/respecteert, waarom zou een ander dat wel doen?