Vroeger bakten we elk jaar kniepertjes met opa en oma. Oma was 'chef bakken' en ik mocht helpen met stapelen. Een serieuze taak; 10 kniepers per stapel. Koppie erbij!
Oma had een stuk spek aan een vork en daar vette zij het ijzer mee in. Bolletje deeg op de plaat, dicht drukken en garen maar! Het ging als een speer. Dat moest ook wel, we bakten er mega veel. Iedereen kreeg een zakje.
Ik vond het erg gezellig. Tijdens het bakken zongen we: "Ouwe Taaie is gevallen, van de vliering op zijn ballen. Oeeeeee! Wat deed zijn zakkie zeer!"
Erg pedagogisch verantwoord, ik hou ervan.
Gisteren hebben Wim en ik bij zijn ouders kniepertjes gebakken. Dit was de eerste keer zonder mijn grootouders.
Toen we binnen kwamen stond het apparaat op tafel, het deeg was al gemaakt. Dit vond ik best spannend, die van opa en oma waren erg lekker. Hoe zouden deze smaken?
Wim was 'chef bakken' en ik hielp met stapelen. 10 kniepers per stapel.
Het ging als een speer. Dat moest ook wel, we bakten er mega veel. Iedereen krijgt een zakje.
Het ging als een speer. Dat moest ook wel, we bakten er mega veel. Iedereen krijgt een zakje.
Het ijzer dat wij gebruikten is van Johanna haar tante geweest. Zij bakten vaak samen. Er kwamen herinneringen naar boven en er ontstond een leuk gesprek.
Ik proefde een kniepertje. Er ontstond een feestelijke herkenning bij mijn smaakpapillen. Ja! Deze kniepers smaken net als die van opa en oma!
...Een kniepertje is een zoete, dunne, harde wafel. Het zit vól met herinneringen...
Ellie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten