Op de peuter/ kleuterschool werd het er in geslepen; Je mocht elkaar niet pesten of pijn doen. Deed je dit wel? Dan moest je ''sorry'' zeggen en in sommige gevallen zelfs een 'kusje er op.' Daarna was het weer 'klaar' en speelde je weer vrolijk verder, alsof er niks was gebeurd.
Als de één met auto's speelde, en jij had daar geen zin in, dan ging je wat anders doen. Iedereen had zijn eigen interesses, en dat was oké.
Toen jij niet meer in Sinterklaas geloofde, liet je de kinderen die dit nog
wel deden in hun waarde. Dit hadden de oudere kinderen ook bij jou gedaan.
wel deden in hun waarde. Dit hadden de oudere kinderen ook bij jou gedaan.
Tegenwoordig hoor je berichten over (internet)pesten, discriminatie, geweld. Het is dagelijks in het nieuws.
Waarom pesten we? Waarom doen we mensen pijn? Waarom laten we mensen niet in hun waarde? Waarom respecteren we elkaars geloof niet? Waarom doen we mee aan oorlog?
Voor de mensen die zich hier schuldig aan maken: Wat hadden we ook alweer geleerd op de kleuterschool? Als die kleine hummeltjes het begrijpen, waarom snap jij het niet? Zo moeilijk is het toch niet? Gewoon: leven en laten leven.
Het wordt bijna 'normaal' om via het nieuws te horen: "er zijn (...) mensen omgekomen."
Ik vind het verdrietig, want voor deze slachtoffers en hun omgeving is: "sorry'' en 'kusje er op' te laat.
Ellie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten