Ik volg een programma op tv waarin mensen niet lang meer te leven hebben. Zij zijn aan het vechten en proberen het leven zo lang mogelijk te rekken.
De vechtlust, het genieten van de (laatste) momenten. De dingen doen, die ze graag nog één keer willen doen. Ik heb er bewondering voor en ik hou het zelden droog.
Tegelijkertijd vraag ik mij af waarom er op het laatste moment nog van alles gedaan moet worden. Waarom komen we pas in actie als het heet wordt onder onze voeten? Waarom beginnen we er niet eerder mee?
Ik denk, omdat we er van uit gaan dat we álle tijd hebben op deze wereld.
Ook ik ben schuldig.
Ook ik heb nog genoeg dingen op mijn bucket list staan die allang gedaan hadden kunnen zijn. Zo wil ik nog een keer paardrijden op het strand met vriendinnen.
Waarom het nog niet gedaan is? Tsja.. Geen tijd, het heeft geen haast..
Het lijkt mij verschrikkelijk om aan het einde van mijn leven nog een waslijst af te moeten werken met de dingen die ik heb laten liggen. Dat ik in mijn leven te naïef ben geweest om te denken dat het wel komt. Daarom ga ik vanaf nu proberen om meer naar mijn gevoel te luisteren. Wat wil ik graag? Hoe ga ik dat bereiken?
Tuurlijk zijn er situaties waarin je dingen niet a la minute kunt realiseren, of dat het financieel (nog) niet mogelijk is,dat is niet anders.
Ik ga straks mijn wens met mijn vriendinnen bespreken. En jij?
Ellie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten