Ik zat in de auto en kreeg een geur in mijn neus. Ik rook nog eens: vers gemaaid gras. Ik opende het raam en snoof een paar keer. Héérlijk!
Gisteren heb ik met een vriendin vier kilometer gewandeld door het bos en over de heide. In die duizenden meters zijn we maar een paar mensen tegen gekomen. Voor de rest dieren en de rust. Een pracht landschap en dat zó dichtbij. Ik verbaas me er iedere keer over hoe mooi het hier is. Elk seizoen geeft het landschap anders weer. Elk plaatje is mooi, stuk voor stuk.
De landerijen, boerderijen, de huizen in het dorp. De mentaliteit, het noaberschap. Hier op het 'platteland' is mijn thuis.
De stad vind ik ook leuk, hoor. Je kan daar zovéél zien, horen en ruiken. Er gebeurt zoveel om je heen, dat je niet weet waar je kijken moet.
Lekker winkelen, lunchen. De mensen -in verschillende soorten en maten-, fantastisch om te zien.
Vandaag ben ik ook even naar de stad geweest. Na een paar uren slenteren was ik er wel klaar mee. Ik wilde terug naar huis, naar de rust en de ruimte.
Maar waar ik vóóral naar verlangde, was de geur van het vers gemaaide gras.❤
Ellie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten